Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

incursion f

  • 1 incursio

    incursĭo, ōnis, f. [incurro] [st1]1 [-] choc contre. --- Cic. Nat. 1, 114 ; Fin. 1, 21. [st1]2 [-] attaque. --- Cic. Caec. 44. [st1]3 [-] incursion.    - prohibere hostem ab incursionibus, Caes. BG. 6, 10: s'opposer aux incursions des ennemis.    - in fines Romanorum incursionem facere, Liv. 1, 11, 1: faire une incursion sur le territoire des Romains.
    * * *
    incursĭo, ōnis, f. [incurro] [st1]1 [-] choc contre. --- Cic. Nat. 1, 114 ; Fin. 1, 21. [st1]2 [-] attaque. --- Cic. Caec. 44. [st1]3 [-] incursion.    - prohibere hostem ab incursionibus, Caes. BG. 6, 10: s'opposer aux incursions des ennemis.    - in fines Romanorum incursionem facere, Liv. 1, 11, 1: faire une incursion sur le territoire des Romains.
    * * *
        Incursio, Verbale. Cic. Quand quelque chose vient au devant des yeulx.
    \
        Incursio militum in agros hostium. Cic. Courses de gensdarmes, Saillie.
    \
        Incursionem facere. Liu. Faire course ou saillie sur les ennemis.

    Dictionarium latinogallicum > incursio

  • 2 excurro

    excurro, ĕre, excurri (excucurri, arch.), excursum - intr. - [st2]1 [-] sortir en courant, courir en toute hâte, accourir; faire des sorties, faire des excursions. [st2]2 [-] sortir. [st2]3 [-] s’étendre hors de, se prolonger, se déployer, s'avancer. [st2]4 [-] excéder, être excedant. [st2]5 [-] se donner carrière.    - in fines Romanos excucurrerunt, Liv. 1.15.1: ils firent une incursion sur le territoire romain.    - excurrat aliquis qui hoc tantum domestici mali filio nuntiet, Cic. Verr. 2, 1, 26, 67: que quelqu'un parte vite annoncer à son fils le grand malheur qui touche sa famille.    - ab intimo sinu paeninsula excurrit, Liv. 26, 42, 8: au fond du golfe s'étend une presqu'île.    - excurrere in quatuor syllabas, Quint. 9, 4, 79: se terminer en quatre syllabes.
    * * *
    excurro, ĕre, excurri (excucurri, arch.), excursum - intr. - [st2]1 [-] sortir en courant, courir en toute hâte, accourir; faire des sorties, faire des excursions. [st2]2 [-] sortir. [st2]3 [-] s’étendre hors de, se prolonger, se déployer, s'avancer. [st2]4 [-] excéder, être excedant. [st2]5 [-] se donner carrière.    - in fines Romanos excucurrerunt, Liv. 1.15.1: ils firent une incursion sur le territoire romain.    - excurrat aliquis qui hoc tantum domestici mali filio nuntiet, Cic. Verr. 2, 1, 26, 67: que quelqu'un parte vite annoncer à son fils le grand malheur qui touche sa famille.    - ab intimo sinu paeninsula excurrit, Liv. 26, 42, 8: au fond du golfe s'étend une presqu'île.    - excurrere in quatuor syllabas, Quint. 9, 4, 79: se terminer en quatre syllabes.
    * * *
        Excurro, excurris, excurri et excucurri, apud Plautum et Liuium, excursum, excurrere. Plaut. Courir et aller en diligence.
    \
        Excurremus legati ad Pisonem. Cic. Nous ferons un tour en diligence par devers Pison.
    \
        Excurrere dicuntur milites. Liu. Quand ils font des courses sur les ennemis.
    \
        Excurrere. Liu. Faire une saillie, Sortir hors les allignements.
    \
        Peninsula excurrit. Liu. S'estend et va en alonguissant.
    \
        Excurrit etiam oratio. Cic. Qui sort hors de propos.
    \
        Excurrunt germinationes. Plin. S'advancent et se hastent.
    \
        In pericula excurrere. Senec. Se mettre en danger et s'adventurer sans adviser comment.
    \
        Summa excurrens. Paulus. Somme brisee ou rompue.
    \
        Decem, et quod excurrit. Paulus. Dix pieces d'or, et tant de solz.

    Dictionarium latinogallicum > excurro

  • 3 excursio

    excursĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] excursion, voyage. [st2]2 [-] incursion, brusque attaque, invasion, sortie. [st2]3 [-] attaque, escarmouche. [st2]4 [-] champ libre, digression.
    * * *
    excursĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] excursion, voyage. [st2]2 [-] incursion, brusque attaque, invasion, sortie. [st2]3 [-] attaque, escarmouche. [st2]4 [-] champ libre, digression.
    * * *
        Excursio, excursionis. Cic. Course, Volerie.
    \
        Excursio militum. Cic. Course de gens de guerre contre les ennemis.
    \
        Excursiones et latrocinia hostium. Dic. Voleries.
    \
        Excursiones inuicem facere. Liu. Faire des courses les uns sur les autres.

    Dictionarium latinogallicum > excursio

  • 4 excursus

    [st1]1 [-] excursus, a, um: part. passé de excurro. - excursum spatium, Ter.: espace parcouru. [st1]2 [-] excursŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - course, excursion. - [abcl]b - incursion, irruption. - [abcl]c - digression. - [abcl]d - avance, saillie. - [abcl]e - étendue, prolongement.[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] excursus, a, um: part. passé de excurro. - excursum spatium, Ter.: espace parcouru. [st1]2 [-] excursŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - course, excursion. - [abcl]b - incursion, irruption. - [abcl]c - digression. - [abcl]d - avance, saillie. - [abcl]e - étendue, prolongement.[/b]
    * * *
        Excursus, Participium ab Excurror. Terent. Prope iam excurso spatio. Qui est couru.
    \
        Excursus, huius excursus. Plin. iunior. Yssue hors de propos, Digression.
    \
        Excursus nauigiorum. Hirtius. Courses.

    Dictionarium latinogallicum > excursus

  • 5 incurro

    incurro, ĕre, incurri (incucurri, arch.), incursum    - intr. et qqf. tr. -    - parf. incucurri, Liv. 27, 18, 19; Sen. Ep. 96, 1. [st1]1 [-] courir contre, se jeter sur.    - incurrere in columnas, Cic. Or. 224: donner de la tête en courant contre les colonnes.    - incurrere levi armaturae, Liv. 22, 17, 6: venir donner (se heurter) contre les troupes légères.    - incurrere armentis, Ov. M 7, 546: se jeter sur les troupeaux.    - incurrere Mauris, Sall. J. 101, 8: fondre sur les Maures.    - incurrere in Romanos, Liv. 5, 49, 5: fondre sur les Romains. - tr. - incurrere hostes, Sall. H. 2, 30 ; Tac. An. 1, 51; 2, 17, fondre sur les ennemis.    - incurrere in aliquem, Cic. Sest. 14: tomber sur qqn, le rencontrer par hasard. --- cf. Cic. Planc. 17. [st1]2 [-] courir dans, faire irruption dans.    - incurrere in agrum Gallorum, Liv. 29, 5, 6: faire irruption dans le territoire gaulois.    - incurrere in quadrigarum curriculum, Cic. Mur. 57: se jeter dans la piste des quadriges.    - in umbram terrae luna incurrit, Div. 2, 17: la lune dans sa course se jette dans l'ombre de la terre.    - agri qui in publicum Campanum incurrebant, Cic. Agr. 2, 82: des terres qui faisaient incursion (s'enclavaient) dans le domaine campanien. [st1]3 [-] foncer sur qqn (en paroles).    - incurrere in aliquem: faire une sortie contre qqn. --- Treb. Fam 12, 16, 3. [st1]4 [-] tomber sur, arriver à; se présenter.    - casus qui in sapientem potest incurrere, Cic. Tusc. 5, 29: le hasard qui peut atteindre le sage.    - incurrunt tempora, Cic. de Or. 2, 139: il se présente des circonstances. --- cf. Cic. Top. 79 ; Part. 51.    - in oculos incurrentibus iis quos... Cic. Att. 12, 21, 5: alors que se présentent sous mes yeux des gens que...    - id quod oculis incurrit, Sen. Ben. 1, 5: ce qui saute aux yeux. [st1]5 [-] se jeter dans, donner dans, encourir.    - incurrere in odia hominum, Cic. Off. 1, 150: encourir la haine des hommes.    - incurrere in alterum genus injustitiae, Cic. Off. 1, 29: donner dans le second genre d'injustice, s'en rendre coupable. --- cf. Off. 3, 55.    - incurrere in varias reprehensiones, Cic. Fin. 1, 1: s'exposer à des critiques variées.    - incurrit laurus non solum in oculos, sed etiam in voculas malivolorum, Cic. Fam. 2, 16, 2: mes lauriers attirent non seulement les regards, mais encore les quolibets de la malveillance. [st1]6 [-] tomber dans, se rencontrer avec, coïncider.    - quem in diem incurrat (febris) nescio, Cic. Att. 7, 7, 3: quel est le jour de ta fièvre, je l'ignore.    - navigatio incurrit in ipsos etesias, Cic. Fam. 15, 11, 2: la traversée coïncide juste avec les vents étésiens.    - avec dat. natalis plebeis incurrens circensibus, Suet. Tib. 26: le jour anniversaire de naissance tombant aux jeux plébéiens. [st1]7 [-] arriver dans sa course (au cours d'un exposé) à.    - incurro in memoriam communium miseriarum, Cic. Br. 251: je m'engage dans le souvenir des malheurs publics.    - in nostra tempora incurrens, Cic. Q. 3, 5, 2: en m'engageant dans les événements contemporains. [st1]8 - tr. - assaillir.    - ingratos memoria incurrit, Sen. Ben. 1, 12, 1: le souvenir assaille les ingrats (s'impose à eux).
    * * *
    incurro, ĕre, incurri (incucurri, arch.), incursum    - intr. et qqf. tr. -    - parf. incucurri, Liv. 27, 18, 19; Sen. Ep. 96, 1. [st1]1 [-] courir contre, se jeter sur.    - incurrere in columnas, Cic. Or. 224: donner de la tête en courant contre les colonnes.    - incurrere levi armaturae, Liv. 22, 17, 6: venir donner (se heurter) contre les troupes légères.    - incurrere armentis, Ov. M 7, 546: se jeter sur les troupeaux.    - incurrere Mauris, Sall. J. 101, 8: fondre sur les Maures.    - incurrere in Romanos, Liv. 5, 49, 5: fondre sur les Romains. - tr. - incurrere hostes, Sall. H. 2, 30 ; Tac. An. 1, 51; 2, 17, fondre sur les ennemis.    - incurrere in aliquem, Cic. Sest. 14: tomber sur qqn, le rencontrer par hasard. --- cf. Cic. Planc. 17. [st1]2 [-] courir dans, faire irruption dans.    - incurrere in agrum Gallorum, Liv. 29, 5, 6: faire irruption dans le territoire gaulois.    - incurrere in quadrigarum curriculum, Cic. Mur. 57: se jeter dans la piste des quadriges.    - in umbram terrae luna incurrit, Div. 2, 17: la lune dans sa course se jette dans l'ombre de la terre.    - agri qui in publicum Campanum incurrebant, Cic. Agr. 2, 82: des terres qui faisaient incursion (s'enclavaient) dans le domaine campanien. [st1]3 [-] foncer sur qqn (en paroles).    - incurrere in aliquem: faire une sortie contre qqn. --- Treb. Fam 12, 16, 3. [st1]4 [-] tomber sur, arriver à; se présenter.    - casus qui in sapientem potest incurrere, Cic. Tusc. 5, 29: le hasard qui peut atteindre le sage.    - incurrunt tempora, Cic. de Or. 2, 139: il se présente des circonstances. --- cf. Cic. Top. 79 ; Part. 51.    - in oculos incurrentibus iis quos... Cic. Att. 12, 21, 5: alors que se présentent sous mes yeux des gens que...    - id quod oculis incurrit, Sen. Ben. 1, 5: ce qui saute aux yeux. [st1]5 [-] se jeter dans, donner dans, encourir.    - incurrere in odia hominum, Cic. Off. 1, 150: encourir la haine des hommes.    - incurrere in alterum genus injustitiae, Cic. Off. 1, 29: donner dans le second genre d'injustice, s'en rendre coupable. --- cf. Off. 3, 55.    - incurrere in varias reprehensiones, Cic. Fin. 1, 1: s'exposer à des critiques variées.    - incurrit laurus non solum in oculos, sed etiam in voculas malivolorum, Cic. Fam. 2, 16, 2: mes lauriers attirent non seulement les regards, mais encore les quolibets de la malveillance. [st1]6 [-] tomber dans, se rencontrer avec, coïncider.    - quem in diem incurrat (febris) nescio, Cic. Att. 7, 7, 3: quel est le jour de ta fièvre, je l'ignore.    - navigatio incurrit in ipsos etesias, Cic. Fam. 15, 11, 2: la traversée coïncide juste avec les vents étésiens.    - avec dat. natalis plebeis incurrens circensibus, Suet. Tib. 26: le jour anniversaire de naissance tombant aux jeux plébéiens. [st1]7 [-] arriver dans sa course (au cours d'un exposé) à.    - incurro in memoriam communium miseriarum, Cic. Br. 251: je m'engage dans le souvenir des malheurs publics.    - in nostra tempora incurrens, Cic. Q. 3, 5, 2: en m'engageant dans les événements contemporains. [st1]8 - tr. - assaillir.    - ingratos memoria incurrit, Sen. Ben. 1, 12, 1: le souvenir assaille les ingrats (s'impose à eux).
    * * *
        Incurro, incurris, incurri, incursum, incurrere. Liu. Courir dedens, ou contre.
    \
        Incurrere et offendere in tenebris. Cic. Trebucher, ou Heurter, Chopper.
    \
        Incurrit ager in agrum. Cic. Quand une piece de terre entre dedens une autre, et est enclavee dedens, Quand elle fait enclave.
    \
        Incurrere in aliquem. Cic. Le rencontrer.
    \
        Caeco impetu in alium incurrere. Cic. L'assaillir et se jecter sur luy à l'estourdi.
    \
        Incurrere in aliquem verbis. Trebonius Ciceroni. Se courroucer contre aucun, et luy dire grosses parolles, L'assaillir de parolles.
    \
        In crimen incurrere. Cic. Estre blasmé, Encourir blasme.
    \
        In difficultatem incurrere. Cic. Tomber en difficulté.
    \
        In domum atque famam alterius incurrere. Cic. Assaillir, Courir sus pour endommager.
    \
        In loca incurrere. Brutus ad Ciceronem. Faire des courses.
    \
        In memoriam communium miseriarum incurrere. Cic. Se souvenir de, etc.
    \
        Incurrere in morbos, in damna, in dedecora. Cic. Tomber en maladies.
    \
        In mucronem incurrere. Cic. S'enferrer de la poincte d'une espee.
    \
        In oculos incurrere. Cic. Quand quelque chose vient devant les yeulx, sans qu'on y pensast, laquelle on voit envi.
    \
        In odia hominum incurrere. Cic. Estre hay, Encourir la haine des hommes.
    \
        Neque grammaticam componere aggressi sumus: sed quum in ordinem incurreret, inhonoratam transire noluimus. Quintil. Pource qu'elle venoit en son ranc, ou en son ordre.
    \
        Incurrere in varias reprehensiones. Cic. Estre reprins de divers.
    \
        In tempora aliqua incurrere. Cic. Tomber sur le propos et mention des choses qui sont advenues en quelque temps.
    \
        Incurrit febris in tempus exercitationis. Celsus. Advient, Eschet.
    \
        Incurrit in voces maleuolorum nostra laurus. Ci. Les malvueillants en detractent et dient mal.
    \
        Incurrere in vrbanitatem facetosam hominum. Cic. Estre mocqué, Encourir les mocqueries et railleries des hommes.
    \
        Natalem suum plebeis incurrentem Circensibus, etc. Sueton. Qui escheoit les jours des jeux.
    \
        Quem in diem incurrat nescio. Cic. En quel jour il eschet, ou advient.
    \
        Si nulla fraudis incurrat suspicio. Papin. S'il ne survient aucun souspecon, etc.
    \
        Incurrit hic et alia inspectio. Triphonius. Il survient ici une autre consideration et regard, Il s'offre et presente ici, etc.
    \
        Acies incurrunt. Sil. Les armees courent l'une contre l'autre.
    \
        Hastis aduersis incurrere. Virgil. Jouster, et courir la lance l'un contre l'autre.

    Dictionarium latinogallicum > incurro

  • 6 incursiō

        incursiō ōnis, f    [in+1 CEL-], a running against, onset, assault, attack: atomorum: seditionis, outbreak: armatorum.—A hostile inroad, incursion: in finīs Romanos incursionem facit, L.: Suebos ab Cheruscis incursionibus prohibere, on the side of, Cs.
    * * *
    onrush, attack, raid; incursion

    Latin-English dictionary > incursiō

  • 7 adventus

        adventus ūs (gen. adventi, T.), m    [ad + BA-, VEN-], a coming, approach, arrival: meus, S.: legionum, Cs.: nocturnus ad urbem: in urbem sociorum: consulis Romam, L.: nisi eius adventus appropinquasset, N.: Huius in adventum horrere, at the prospect of his coming, V.: adventum pedum audire, the approaching tramp, V.: lenire (malorum) adventum, alleviate them: mali.
    * * *
    arrival, approach; visit, appearance, advent; ripening; invasion, incursion

    Latin-English dictionary > adventus

  • 8 ex-currō

        ex-currō cucurrī or currī, cursus, ere,    o run out, run forth, hasten forwards: excurrat aliquis, qui hoc nuntiet: ad me: in Pompeianum, make an excursion: excurso spatio, traversed, T.—Esp. in war, to sally forth, make an incursion: in finīs Romanos, L.: ex Africā.—To go forth, issue forth: animi spretis corporibus excurrunt foras.—To run out, project, extend: ab intimo sinu paeninsula excurrit, L.: (Sicania) in aequora, O.—Fig., to run, spread, extend, display itself: campus, in quo excurrere virtus posset: cum sententiā pariter, keep pace with: ne oratio excurrat longius, be prolix.

    Latin-English dictionary > ex-currō

  • 9 inruptiō (irr-)

        inruptiō (irr-) ōnis, f    [RVP-], a breaking in, invasion, incursion: armatorum in domum: etiamsi inruptio facta nulla sit.

    Latin-English dictionary > inruptiō (irr-)

  • 10 excursatio

    sally; onset; attack, charge (Sax); incursion

    Latin-English dictionary > excursatio

  • 11 incursio

    incursĭo, ōnis, f. [id.], a running against, onset, assault, attack (class.).
    I.
    In gen.:

    atomorum,

    Cic. N. D. 1, 41, 114:

    atque impetus armatorum,

    id. Caecin. 15, 44; Quint. 6, 4, 14 Spald. N. cr.
    II.
    In partic., a hostile inroad, incursion:

    hostiliter in fines Romanos incursionem facit,

    Liv. 1, 11, 1:

    prohibere hostem ab incursionibus,

    Caes. B. G. 6, 10 fin.:

    subitas hostium incursiones sustinere,

    Hirt. B. G. 8, 11 fin.:

    moliri incursionem,

    Plin. 6, 28, 32, § 146.

    Lewis & Short latin dictionary > incursio

  • 12 incurso

    incurso, āvi, ātum, 1, v. freq. n. and a. [incurro], to run to or against, to dash or strike against, to assault, attack (class.).
    I.
    Lit.
    (α).
    With in:

    jam in vos incursabimus,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 29:

    in agmen Romanum,

    Liv. 36, 14, 12.—
    (β).
    With the simple acc.:

    aliquem pugnis,

    to pitch into, Plaut. Rud. 3, 4, 16:

    (me) boves incursent cornibus,

    id. Aul. 2, 2, 57: ubi vivos homines mortui incursant boves (meaning raw hides as whips), id. As. 1, 1, 22:

    agros Romanos,

    to make an incursion into, Liv. 5, 31, 5; 2, 48, 6; 6, 36, 1:

    latera,

    id. 22, 18, 14.—In pass.:

    agmen incursatum ab equitibus hostium,

    Liv. 24, 41; Tac. A. 15, 1.—With dat.:

    silvasque tenent delphines, et altis Incursant ramis,

    Ov. M. 1, 303:

    rupibus incursat,

    runs against the rocks, id. ib. 14, 190.—
    2.
    In partic., to fall upon, assault a woman carnally (post - class.):

    nuptam alienam,

    Tert. Pud. 4.—
    B.
    Transf.:

    ea, quae oculis vel auribus incursant,

    that strike, meet them, Quint. 10, 3, 28; cf.:

    pleraque in oculos incurrunt,

    Quint. 10, 3, 16:

    incurrit haec nostra laurus in oculos,

    Cic. Fam. 2, 16, 2:

    lana ovis nigrae, cui nullus alius color incursaverit,

    is intermixed, Plin. 28, 8, 28, § 111.—
    II.
    Trop.:

    incursabit in te dolor meus,

    Cic. Att. 12, 41, 2:

    in omnes amicos atque inimicos, notos atque ignotos,

    Auct. Her. 4, 39, 51.

    Lewis & Short latin dictionary > incurso

  • 13 irruptio

    irruptĭo, ōnis, f. [irrumpo], a breaking or bursting in, an irruption.
    I.
    In gen.:

    irruptionem facere in popinam,

    Plaut. Poen. prol. 42:

    ferarum,

    Plin. Pan. 81:

    belli,

    Flor. 2, 12, 5:

    luminis,

    Pall. 10, 17:

    aquarum,

    Sen. Q. N. 3, 30, 5.—
    II.
    Esp., as milit. t. t., an invasion, incursion, sally:

    hostis,

    Suet. Tib. 6:

    etiamsi irruptio facta nulla sit,

    Cic. de Imp. Pomp. 6, 15: Gallorum, Aug. Civ. Dei, 3, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > irruptio

См. также в других словарях:

  • incursion — [ ɛ̃kyrsjɔ̃ ] n. f. • 1352; lat. incursio « invasion », de currere « courir » 1 ♦ Entrée, court séjour d envahisseurs en pays ennemi. ⇒ attaque, coup (de main), descente, invasion . Les incursions de pillards, de bandes nomades. ⇒ raid, razzia. ♢ …   Encyclopédie Universelle

  • incursión — sustantivo femenino 1. Penetración de un ejército en territorio enemigo: La tropa realizó una incursión nocturna. 2. (no contable) Uso/registro: elevado. Intento o aproximación a una actividad nueva: incursión en la poesía, incursión en la… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Incursion — In*cur sion, n. [L. incursio: cf. F. incursion. See {Incur}.] [1913 Webster] 1. A running into; hence, an entering into a territory with hostile intention; a temporary invasion; a predatory or harassing inroad; a raid. [1913 Webster] The Scythian …   The Collaborative International Dictionary of English

  • incursion — Incursion. s. f. v. Course de gens de guerre en pays ennemi. Grande incursion. incursions continuelles. les incursions des Barbares dans un tel pays. faire incursion, des incursions …   Dictionnaire de l'Académie française

  • incursion — (n.) hostile attack, early 15c., from M.Fr. incursion (14c.) or directly from L. incursionem (nom. incursio) a running against, noun of action from pp. stem of incurrere (see INCUR (Cf. incur)) …   Etymology dictionary

  • Incursion — (v. lat.), feindlicher Einfall, Streiterei …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Incursion — Incursion, lat. deutsch, Streifzug …   Herders Conversations-Lexikon

  • incursion — I noun advancement, aggression, assault, attack, breach, encroachment, entrance, foray, forced entry, hostile entrance, incursio, infiltration, influx, infringement, ingress, ingression, inroad, introgression, intrusion, invasion, irruption,… …   Law dictionary

  • incursion — *invasion, raid, inroad …   New Dictionary of Synonyms

  • incursion — [n] invasion aggression, attack, foray, infiltration, inroad, intrusion, irruption, penetration, raid; concepts 86,320 Ant. retreat …   New thesaurus

  • incursión — (Del lat. incursĭo, ōnis). 1. f. Acción de incurrir. 2. Intromisión en una actividad ajena. 3. Mil. Correría de guerra …   Diccionario de la lengua española

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»